2 września 2021 r. był dniem, na który liczyli wszyscy „Frankowicze” – Sąd Najwyższy zebrał się, aby wydać uchwałę w sprawach kredytów „frankowych”. Niestety po raz kolejny uchwała nie została…
Czytaj dalej
Zapraszamy do wzięcia udziału w webinarze Stowarzyszenia dot. wynagrodzenia za korzystanie z kapitału kredytu – czy jest się czego obawiać? – pytania prejudycjalne w sprawie C520/21 oraz najważniejszych wydarzeń i…
Zapraszamy do wzięcia udziału w webinarze Stowarzyszenia dot. uchwały Sądu Najwyższego oraz najważniejszych wydarzeń i zagadnień związanych z kredytami „frankowymi”
Pan Andrzej Reich, pełniący niegdyś obowiązki dyrektora w Urzędzie Komisji Nadzoru Finansowego w swoim felietonie na łamach Gazety Prawnej zarzuca Prezesowi Stowarzyszenia Stop Bankowemu Bezprawiu „próby zdyskredytowania niekorzystnych dla frankowiczów opinii NBP i UKNF”. Tymczasem dokument Stowarzyszenia OPINIA „AMICUS CURIAE” nie jest subiektywną oceną prezesa, ale wymienia konkretne merytoryczne błędy w opinii KNF, do których Urząd jak dotąd się nie odniósł.
Sąd Rejonowy dla Warszawy Śródmieścia skierował pytania prejudycjalne do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie dotyczącej wynagrodzenia za korzystanie z kapitału kredytu. Sąd zadał pytanie m.in. o prawo banków i…
Umowy ubezpieczenia z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym (UFK, zwane również polisolokatami) to kolejny problem rynku finansowego i polskich konsumentów. Umowy stwarzały pozory polis ubezpieczeniowych, podczas gdy ochrona ubezpieczeniowa była iluzoryczna, a…
Skoro bank skonstruował tak umowę, naruszył szereg przepisów dotyczących obrotu instrumentami finansowymi, a samą umowę o kredyt należałoby interpretować jako pozorną, albo wtórną, której celem jest rozliczenie transakcji nabycia opcji. Bank nie spełnił żadnych obowiązków informacyjnych wynikających z implementacji MIFID. Nie wyjaśnił też kredytobiorcom ryzyka związanego z zawarciem umowy kredytu zawierającej instrument finansowy i nie poinformował, że w rzeczywistości przedmiotowa umowa taki instrument zawiera. Taka „umowa kredytu” zawarta przez strony ma na celu obejście ustawy (w szczególności art. 94 ustawy o instrumentach finansowych).
Mamy nieprzebrane ilości pieniędzy! – ogłosił był ponad rok temu prezes NBP. I wszystko wskazuje, że nie żartował i że coraz bardziej ma rację! Ale czyżbyśmy takiego scenariusza nie przerabiali w niedawnej historii, i to kilkakrotnie? Że tak się dzieje, potwierdzają kolejne poglądy na temat polityki pieniężnej i inflacji wygłoszone w wywiadzie prezesa Glapińskiego dla DGP, 20.07 br.
OPINIA „AMICUS CURIAE” Stowarzyszenia „Stop Bankowemu Bezprawiu” dotycząca sprostowania błędnych informacji zawartych w Stanowisku Urzędu Komisji Nadzoru Finansowego a dotyczących zagadnienia prawnego przedstawionego do rozstrzygnięcia składu całej Izby Cywilnej Sądu …
Stanowisko KNF oraz NBP przedłożone Sądowi Najwyższemu jest w ocenie strony społecznej dokumentem nierzetelnym, nie przedstawiającym obiektywnie problematyki zawartej w pytaniach I Prezes Sądu Najwyższego. Nie przedstawiono w nim negatywnych…
Wydawało się, że dyskusja w sprawie kredytów indeksowanych, po włączeniu się znanych osobistości, nabierze charakteru merytorycznego. Niestety, tak się nie stało, każdy okopał się na swojej pozycji, nie zwracając uwagi…
Kolejne decyzje sądów powszechnych potwierdzają, że umowy o kredyty indeksowane czy denominowane do walut obcych zawierają nie tylko klauzule abuzywne, ale też są dotknięte nieważnością bezwzględną. Często mają postać instrumentu…
Znane są liczne publikacje, w których czołowi ekonomiści, profesorowie i finansiści dowodzą szkodliwości, jaką frankowicze zamierzają wyrządzić bankom, porządkowi społecznemu i całej gospodarce rynkowej. Nawet rektorzy pisali, że „lud za dużo nauczył się ekonomii i wchodzi w amber goldy, skoki i piramidy, angażując się w skumulowane ryzyko kredytowe i walutowe, do czego wykorzystuje banki”. To przykłady porad sponsorowanych nie łączących się zbytnio z meritum.
Od dwóch lat mamy wyrok TSUE, kilka ważnych orzeczeń SN sprzed roku, mnóstwo decyzji UOKiK, a to co zostało, mają/mogą pozałatwiać sądy powszechne. Nawet premier pisał do TSUE, że popiera,…
Dyskusja na łamach przybiera coraz bardziej merytoryczny kształt, więc z przyjemnością polecam artykuł Grażyny Śleszyńskiej na „Wyborcza.biz” 11.05.2021r. pt:„Jedni grali nieczysto, inni nadal udają naiwnych. Nie ma alternatywy dla odfrankowienia kredytów w CHF”. Autorka trafnie opisuje problemy banków związane koniecznością bilansowania aktywów i pasywów, z Cirsami, Fx słapami, itp. narzędziami . Prawda – nie da się zabezpieczyć pozycji otwartych na 30-40 lat i nikt, kto rozumie cokolwiek z ekonomii lub byłby rzetelnie poinformowany, nie wziąłby takiego kredytu, wiedząc, że zarabia w złotych”. Wszystko to prawda. Ale pytanie nie dotyczy czy wziąłby, bowiem powodów „za” było aż nadto, tylko: czy udzieliłby i skąd wziąłby owe otwarte pozycje walutowe? Cóż poczyniono, aby kredyty oferować po cenie 2-krotnie niższej od rynkowej? Wszystkie opinie ekspertów, także rektorów, o chciwości frankowiczów, chęci zrujnowania banków i gospodarki rynkowej, niesprawiedliwości społecznej itd. są niewiele warte, natomiast autorka trafnie komentuje problem od strony banków. Ale kto winny bardziej – to już sprawa subiektywna.
