Nieuwzględnianie przez mBank S.A. i ING Bank Śląski S.A. ujemnej stawki bazowej LIBOR w sytuacji, gdy wartość bezwzględna tej stawki jest większa niż wysokość zastrzeżonej w umowach marży kredytu, mimo że suma odsetek należnych dotychczas oraz w bieżącym okresie rozliczeniowym wynikającym z umów przekracza 1 grosz, może naruszać zbiorowe interesy konsumentów.
1 czerwca 2015 r. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów wszczął wobec dwóch kolejnych banków postępowania w sprawie sposobu wykonywania zawartych z konsumentami umów o kredyt hipoteczny wyrażony/denominowany/indeksowany we frankach szwajcarskich, w których oprocentowanie zmienne zostało określone jako suma marży i stawki bazowej LIBOR CHF. Zdaniem UOKiK takie praktyki mogą naruszać zbiorowe interesy konsumentów.
Zamieszczając w umowach postanowienia, według których oprocentowanie kredytu CHF stanowi sumę wartości stałej marży oraz wartości stawki bazowej LIBOR CHF, banki zobowiązały się do ustalania oprocentowania w opisany sposób bez względu na to, jakie wartości przyjmą obydwa te czynniki. Tymczasem banki nie przestrzegają przyjętej zasady w sytuacji, gdy w danym okresie rozliczeniowym stawka LIBOR CHF jest ujemna i jednocześnie jej wartość bezwzględna przewyższa wartość zastrzeżonej marży. Banki przyjmują wówczas, że wartość oprocentowania kredytu CHF wynosi zero, mimo że umowa o tym nie stanowi. Powoduje to niekorzystne skutki dla konsumentów, ponieważ prowadzi do naliczenia oprocentowania w wysokości wyższej niż w przypadku, gdyby banki zastosowały się do postanowień umów.
W ocenie UOKiK banki powinny uwzględniać przy obliczaniu wysokości oprocentowania kredytu CHF ujemną stawkę bazową LIBOR CHF także w sytuacji, gdy jej wartość bezwzględna jest większa niż wysokość zastrzeżonej w umowie marży kredytu – dopóki suma pobranych do tej pory (tj. w całym dotychczasowym okresie umownym) odsetek przekracza wartość odsetek w najniższej możliwej wysokości, czyli 1 grosza.
Niedotrzymywanie przez banki umów kredytu CHF może zdaniem UOKiK stanowić nieuczciwą praktykę rynkową. Takie działanie może również być naruszeniem jednej z podstawowych zasad prawa cywilnego, według której umów należy dotrzymywać (pacta sunt servanda), a także ogólnej reguły prawa zobowiązań współdziałania wierzyciela i dłużnika przy wykonywaniu zobowiązania.
Źródło: https://finanse.uokik.gov.pl/