Niewątpliwie grudzień jest tragicznym miesiącem dla sektora bankowego – wyrok TSUE z dn. 7.12.2023 r., zapowiedziana publikacja orzeczenia w C-28/22 na dzień 14.12.2023 r. oraz postanowienie TSUE w jednej z najgłośniejszych spraw frankowych w Polsce wydane w dniu 11.12.2023 r. mówiące wprost – bankom nie należy się zwrot kapitału poddany waloryzacji po ustaleniu nieważności umowy kredytowej!
Nikt z nas nie spodziewał się, że w czasie pomiędzy dwoma kluczowymi dla kredytobiorców datami – datami publikacji wyroków w polskich sprawach frankowych przez TSUE – pojawi się jeszcze jedno orzeczenie! W dniu 11 grudnia 2023 r. w sprawie C-765/22 z powództwa Banku Millennium S.A. przeciwko kredytobiorcom, w tym Prezesowi Stowarzyszenia Stop Bankowemu Bezprawiu Arkadiuszowi Szcześniakowi, TSUE wydał postanowienie, w którym wskazał, że banki nie mają prawa do sądowej waloryzacji kapitału kredytu!
Co to oznacza?
Po ustaleniu, że umowa kredytu jest nieważna, kredytobiorcy muszą zwrócić do banku wyłącznie kwotę kapitału bez żadnych dodatkowych kosztów. Bank nie ma możliwości żądać wynagrodzenia za korzystanie z kapitału, ani jego zwrotu po waloryzacji wynikającej z inflacji.
Postanowienie to jest wiążące dla polskich spraw frankowych i wpłynie na sprawę każdego kredytobiorcy.
Komentarz Anety Wydrzyńskiej, wiceprezeski Stowarzyszenia Stop Bankowemu Bezprawiu:
“Po ustaleniu przez sąd w prawomocnym orzeczeniu, że umowa kredytu jest nieważna, kredytobiorcy na wezwanie banku muszą zwrócić wyłącznie kwotę kapitału, ewentualnie z odsetkami dopiero od chwili wezwania do zapłaty, jeśli opóźnią się z terminowym zwrotem. Co najistotniejsze Bank nie ma możliwości żądać wynagrodzenia za korzystanie z kapitału, ani waloryzacji sądowej, wynikającej z inflacji itp. Postanowienie to jest wiążące dla polskich spraw pomiędzy konsumentami a bankami i wpłynie na sprawę każdego kredytobiorcy , niezależnie czy był to kredyt stricte złotowy , czy waloryzowany kursem waluty obcej (CHF,EUR, USD, itp.).Zatem potwierdza się stanowisko pełnomocników konsumentów prezentowane w tym zakresie. Powinno to wpłynąć na oddalanie przez sądy pozwów o wynagrodzenie za korzystanie z kapitału lub waloryzację oraz powstrzymać banki od pozywania konsumentów w tym zakresie. TSUE niejako potwierdził, iż roszczenia banków o wynagrodzenie za korzystanie lub waloryzację są bezprzedmiotowe. TSUE podkreślił, iż uznanie, iż bankom należy się coś więcej ponad kapitał wyeliminowałoby odstraszający skutek Dyrektywy 93/13. Ustalenie nieważności umowy przez sąd ma przywrócić sytuację konsumenta pod względem prawnym i faktycznym, w której znalazłby się w braku umowy zawierającej nieuczciwe warunki.”
Pełna treść uzasadnienia postanowienia po kliknięciu w link: 002-C-756-22-16-1276610-PL-G318078